Διονύσιος Σολωμός

Η σαγήνη είναι το όργανο που ο Διονύσιος Σολωμός θα χρησιμοποιήσει για να πραγματοποιήσει την επανάληψη του δικού του τραύματος, του “αγεφύρωτου αποχωρισμού” απο την μητέρα του, από τη γλώσσα του, από την πατρίδα του. Θα γίνει η σύμμαχός του που θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια όπου θα νιώσει την απόλυτη ηδονή καθώς θα διηγηθεί σκοτεινά συναισθήματα που αγγίζουν το θάνατο. Το ζοφερό ακολουθεί τη μορφή της γυναίκας που είναι τυλιγμένη με λατρεία, που μέσα στο όνειρο είναι δεμένη με το θάνατο. Για τον Σολωμό ο θάνατος συντροφεύει τον έρωτα… Η Ευτυχία Καλλιτεράκη, με ένα κείμενο ελεύθερου συνειρμού, εισχωρεί στον ψυχισμό του ποιητή και προσπαθεί να κατανοήσει πώς οι ήρωές του, πρόσωπα σκοτεινά, γίνονται αφάνταστα σαγηνευτικοί, τόσο που ο αναγνώστης επιθυμεί να ταυτιστεί μαζί τους.