Λίβελλος από τον πλανήτη των πιθήκων

Δανείζομαι, και υποστηρίζω, αυτή τη μεταφορά από ένα απ’ τα καλύτερα δείγματα του κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας. Ο Πλανήτης των πιθήκων και Η Επιστροφή στον Πλανήτη των πιθήκων ήταν δύο ταινίες που στηρίχτηκαν στην υπόθεση ότι μετά από μια κορυφαία πράξη ανθρώπινου παραλογισμού, τον πυρηνικό πόλεμο, ηγεμονεύουν οι πίθηκοι και έχοντας βιώσει αυτήν τη φρικαλέα εμπειρία αρχίζουν να καταδιώκουν όσους από τους ανθρώπους επέζησαν, ώστε να μην ξαναδημιουργήσουν τα τέρατα της Λογικής. Μπορεί ο πυρηνικός πόλεμος να μην έχει ακόμα γίνει, έγινε όμως ένας τρίτος παγκόσμιος ψυχρός πόλεμος που μας έφερε ήδη το μήνυμα ότι ο ορθολογισμός, στραγγαλισμένος από τον ομφάλιο λώρο που ενώνει την γαλλική επανάσταση με τη σοβιετική, μας υποχρεώνει να ξεπληρώσουμε το τίμημα για τις ουτοπικές μας χίμαιρες και να εγκατασταθούμε, παραιτημένοι μέσα στις ενοχές μας, στον πλανήτη των πιθήκων όπου θα έχουν πια στεγνώσει, προφανώς, οι ωκεανοί του αίματος που έχυσε ο φιλελεύθερος καπιταλιστικός πολιτισμός. Ένας καπιταλισμός που σήμερα έχει ολόψυχα αφοσιωθεί στο να κατακλύσει τη γη με χάμπουργκερ και τηγανητά κοτόπουλα του Kentucky, τα οποία θα μεταφέρουν οι κυανόκρανοι αγγελιαφόροι του ΟΗΕ.